Yeni Yaşam Alanları

1990'lı yıllardan sonra, tüketiciyi merkeze koyan ve onun satın alma davranışlarını inceleyen Tüketim Ekonomisi Teorileri ortaya atıldı. Bu teorilere göre, tüketici bir kimlik edinimi ihtiyacında, ne kadar çok tüketirse o kadar kendisini mutlu ve doyumlu hisseden ve bu şekilde davranan bir kişiydi. Kişinin etnik kökenleri ve bölgesel tarzı yerine globalizm ve global insanlık tarz ve kuralları belirleyiciydi. Bu trend o kadar tuttu ki Pazarlama harcamaları tek bir merkezden kontrol edilebilen, tüm dünyadaki mağazalarda benzer şekilde yapıldı ve ürün fiyatları merkezi yapılanma sayesinde hızla düşmeye başladı. Üretim merkezlerinin global olarak ucuz işgücü olan bölgelere kayması fiyatları daha fazla aşağıya çekti. Bu yapılanma görünüşte mükemmel bir işleyiş sunmasına rağmen, tüm dünyadaki hammaddelerin hızlı bir şekilde tüketilmesine, çevresel çöpün çok hızlı artmasına sebep oldu. Dünya kaynakları çok hızlı tüketildiği için, tüketici modellerinden sürdürülebilir tüketim modelle

Pazarlama'da son 20 yıldır öne çıkan bir teori var. Bu teori, Consumer Culture Theory (Tüketim Kültürü Teorisi). Bu teori, tüm alışverişlerin temeline tüketiciyi koyar ve alışveriş eğilimlerini ve tüketici davranışlarını tüketicinin özellikleri ile açıklamaya çalışır. CCT, tüketicinin bir kimlik arayışı ve edinimi ihtiyacında olduğunu, bu kimliğe uygun alışveriş yaptığını soyler. Ya da kişinin ait olduğu alt kültürün gereksindiği şekilde alışveriş yapılır. Veya kişinin ait olduğu etnik ve sınıf kimliğine uygun olarak alışveriş yapılır. Başka bir yaklaşım da , Kitleleri yönlendiren reklamlar,kitlesel  iletişim ve bunların kitleler tarafından kabulu, eleştirisi veya tepkisi üzerine yoğunlaşır. CCT yaklaşımı, Türkiye gibi gelişmekte olan ülkelere tam olarak uymuyor. Bunu, 20 yılı aşkın bir süre Perakende Bankalarda edindiğim CRM, Pazarlama ve IT deneyimime dayanarak söylüyorum. Çünkü, gelişmekte olan ülkelerde tüketicinin kendi içerisinde tutarlı bir kimlik edinmesi ve bu kimliğe