Ankara Şehir Hastanesi ve Starbucks üzerine
Uzunca bir süredir dislekside beyin
eğitimi konusunda, Tıp doktorları ile birlikte çalışıyorum. Bu sebeple, Tıp ve
insan vücudunun çalışma prensipleri konusunda bu süreçte pek çok bilgi edindim
diyebilirim. Nöroloji konusunda edindiğim teorik bilgileri, 2019 yılında Ankara
Üniversitesi Tıp Fakültesi’nde yaptığımız bir klinik çalışma ile sahada test
etme imkanı bulmuştum.
2021 yılında, Otizm konusunda doktorlarla
bir başka klinik çalışma gerçekleştirdik. Motor kortekste ve konuşmada oluşan
bozulmayı ve insan hayatına yansımalarını deneyimledim.
Nisan.2021’de ise, annemin
rahatsızlığı sebebi ile, sürekli olarak hastanede yaşamak ve
hemşire/doktorların yanında yatılı hasta bakımı konusunda büyük bir staj yapma
imkanım oluştu. Hem de Covid19’un zirve yaptığı bir dönemde bunu yaşadım, hala
da hastanede yaşıyorum.
Ankara Şehir Hastanesi, 3
hastanenin birleşiminden oluşmuş Bilkent’te çok yeni bir devlet hastanesi.
Polikliniklerde kolayca yer bulunamıyor, ancak bizim gibi zorunlu olarak buraya
ambulansla acilden giriş yaptığınızda hastalığınızın durumuna göre yatılı
birime aktarılıyorsunuz. Bizim de bu hastanede ilk yattığımız yer Acil bölümü
oldu, daha sonra Enfeksiyon Hastalıkları bölümüne aktarıldık. 8 gün yaklaşık
olarak enfeksiyon bölümünde kaldıktan sonra, Onkoloji hastanesi’nde annem ameliyata
alındı, 8 gün Onkoloji yoğun bakım bölümünde kaldı ve şu anda da Onkoloji
servisinde yatılı olarak kalıyoruz. Annemin rahatsızlığı neyse ki ve umuyoruz
ki kanser değil.
Hastane hayatında, günler ve
geceler birbirine karışıyor, bazen hangi günde olduğunuzu unutuyorsunuz. Hastaların
bir bebek gibi özenle bakılmaları gerekiyor, günün en önemli anları yemeklerin
servise geldiği anlar. O gün hastalara hangi yemekler hazırlanmış,
refakatçilere hangi yemekler gelmiş en büyük merak konusu. El yüz yıkama hariç,
kendi kişisel bakımınıza özen gösterme imkanınız pek yok.
Hemşirelere, neden bu mesleği
seçtiklerini soruyorum. Zaman zaman çok zorlansalar da maneviyatı çok yüksek
bir iş olduğu için seçtiklerini söylüyorlar. Refakatçiler ve hemşireler,
sevgide kalıp özenle ve itina ile hastalarına bakıyorlar. Egonun dışına
taştığınız bu anları ben çok değerli buluyorum. Oğlumu ilk dünyaya getirdiğimde,
bir kadın olmakdan bir anne olmaya, sezaryenle doğum yapmış birisi olarak,
Amerikan Hastanesi’nde geçirdiğim ilk 3 günde terfi etmiştim. Başka birisinin
iyiliği için varlığınızı kullanmak insanı çok farklı bir noktaya taşıyor.
Kendi çocuğunuza bakım veren
olmanın ötesinde, beni bu dünyaya getiren kişi olan anneme bakım veren olmak,
onunla aranızdaki tek yönlü sevgi alma ilişkisini baş aşağı edip sizin ona
sevgi göstermek zorunda olduğunuz başka bir boyuta taşıyor. Her başınız
sıkıştığında ne pahasına olursa olsun, sizin iyiliğinizi dilemiş ve bunun için
size kol kanat germiş bir kişiye artık sizin kol kanat germeniz ve sevgi
göstermeniz gerekiyor.
Bütün bu egoyu oldukça törpüleyen
ve maneviyatı yükselten deneyim esnasında, beni normal hayata sıkı sıkıya
bağlayan günün en önemli anı var. Her gün 1 kez, yatan hasta servisinden giriş
katına iniyorum ve her bölümde yeralan sayısız kafe ve restoran arasından
Starbucks’a gidip en büyük boy Kapuçino ısmarlıyorum kendime. Sonra da bu büyük
kapuçinoyu günün geri kalan bölümünde yavaş yavaş yudumlayarak tüketiyorum.
Starbucks’ta çalışanlar da benim bu ritüelime alıştılar, her gün beni orada
görmek ve kapuçino ısmarlamam onları yadırgatmaz oldu.
Bugün odada kapuçinomu yudum
yudum bitirdikten sonra, üzerinde adım yazılı olan Starbucks bardağına bakarken,
kendimi bu kutunun üzerindeki yıldızlı
kız gibi, özel ve biricik hissettim.
Starbucks büyük bir pazarlama başarısı olan, üzerinde yıldızlı kız amblemli kişiye
özel isim yazılı bardağı ile, beni tekrar sevilen cici küçük kız halime
gönderme yapmıştı. Geçmişte annesi tarafından sevilmiş, korunmuş küçük bir kız
olmam dolayısı ile, benden sevgi bekleyen anneme bu zorlu döneminde kolayca
yanında olduğumu ve çocuğumu büyük bir sevgi ve koruma ile büyütebildiğimi hatırladım.
Mayıs ayı annemin hem doğum günü,
hem de anneler günü. Tüm Türkiye Covid’19 yüzünden bayram sonrasına kadar evine
kapanmış durumda. Mayıs ayına Ankara Şehir Hastanesi’nde anneme refakat ederek
giriş yaptım. Oğlum Ankara’da evde, her iki sevgi de yanımda olduğu sürece, bu
zincirin ortadaki halkası olarak, hastalıklar olsa da mutlu olmamak için bir sebep yok.
Tüm annelerin, anneler günü kutlu
olsun. Sevgiyle kalın, sevgide kalın.
